مناظره زنده یا تولیدی؟ این سوالی است که دو روز اخیر به سوالی برای مردم و حتی جریانهای سیاسی بدل شده است. از منظر ارتباطی نکته آن است که مناظرات اگر به صورت زنده برای مخاطبان پخش شود، بر مبنای آنکه نمایی واقعیتر از نامزدها آنگونه که در مناظرات غیرزنده هستند نمایش میدهد، میتواند اعتمادساز باشد. حال آنکه تولید برنامههای مناظرهای به صورت غیر زنده که دستکاری نیز در آن صورت میگیرد، میتواند ذهن مخاطب را به سمت و سوی برخی اهداف گروهی و جناحی جهتدهی کند. از سوی دیگر آنچه در مناظرات غیرزنده تا حد زیادی مدفون خواهد شد، اخلاق رسانهای است؛ آنجا که خواسته یا ناخواسته، دستکاری فنی رسانهای از یکسو و گاهی نیز دستکاری محتوایی از سوی دیگر، به تحریف و سانسور واقعیات مطرح شده از سوی یک نامزد منجر میشود و به تبع آن به تغییر و انحراف نگاه مخاطب به نفع نامزدی خاص منجر میشود. این امر در نقطه مقابل شفافیت قرار میگیرد و میتواند آرای جامعه بهویژه آرای خاکستری را به سمت و سوی دلخواه هدایت کند. بر این اساس رسانه ملی بهدلیل فراگیر بودن و رسالتی که بر دوش دارد، باید بر مبنای مسوولیت اجتماعی خود، شرایطی را برای نامزدها فراهم کند که هم فرصت ارائه آمار و اطلاعات شفاف و درست را در اختیار داشته باشند و هم بتوانند پاسخگوی نقدها و سوالات باشند. در واقع مناظرات اگر درست و بهصورت زنده برگزار شود، باید پاسخگویی نامزدها به انتقادات و سوالات جریانها، مردم و رقیبان را فراهم کند. در نهایت آنچه رسانه ملی، برای احیای اعتبار خود و جلوگیری از کاهش اعتماد مخاطبان باید در نظر بگیرد، رعایت اخلاق رسانهای برمبنای ممانعت از تحریف و سانسور واقعیت در جریان انتخابات است؛ فضایی که شعور مخاطب را به رسمیت بشناسد.