صدیقه ببران: رسانه جای مجیزگویی دولت نیست

صدیقه ببران، دکترای ارتباطات و روزنامه‌نگاری است و سال‌هاست در حوزه روابط‌عمومی و رسانه فعالیت داشته است. او معتقد است که برای بهبود تصویر دولت در پیشگاه مردم، باید نگاه ویژه و به‌روزشده‌ای نسبت به سطوح تعاملی رسانه و دستگاه‌های دولتی شکل بگیرد. او می‌گوید آمارسازی‌ها و رسانه‌های مجیزگو باعث بی‌اعتمادی مردم می‌شوند و همین باعث جدایی مردم از حاکمیت است. راه‌حل او برای چنین مساله‌ای فهم صحیح مدیران دولتی نسبت به دو موضوع مهم شفافیت و پاسخگویی است.

وی ادامه داد: «ما می‌گوییم رسانه پل ارتباطی مردم و دولت است اما روابط‌عمومی پل ارتباطی چندگانه است و پلی است بین مردم، دولت و رسانه! شما نگاه کنید که چه جایگاه مهمی است اما افراد و زیرمجموعه‌ای که برای این کار انتخاب می‌شوند، معمولا از افرادی هستند که شایسته چنین جایگاهی نیستند. تبلیغات درست بلد نیستند، نمی‌توانند رایزنی کنند، بلد نیستند جریان‌سازی درست کنند و دیگر اینکه بلد نیستند ارزیابی خاصی از عملکرد خودشان داشته باشند. درحالی‌که روابط‌عمومی‌ها باید بعد از یک مدتی مثلا شش ماهه، کارهای خودشان را ارزیابی کنند. اما اینها اصلا خودشان را نیازمند ارزیابی نمی‌بینند.»

ببران با انتقاد از رویه‌های سنتی که در روابط‌عمومی‌های دولتی باقی مانده است، گفت: «دستگاه‌های اجرایی ما باید بدانند که دنیای امروز با گذشته فرق کرده است. این گونه نیست که با چهار دعوتنامه و پارچه‌نویسی کار را پیش برد. در عصر اطلاعات و دنیای ارتباطات که قدرت عمده دولت‌ها بر حوزه‌های اطلاع‌رسانی است و اتفاقات مهم در رسانه‌ نوین می‌افتد، دیگر آن شیوه‌های سنتی کارکرد سابق را ندارد. در چنین وضعیتی یکی از عمده‌ترین مصیبت‌های اطلاع‌رسانی چیست؟ اینکه بخش‌های دولتی نیازمند مدیران و منابع انسانی درست و ذی‌صلاح برای حوزه روابط‌عمومی هستند. اما این روابط‌عمومی که نمی‌تواند یک پویش ویژه ‌برای کارهای خودش ترتیب دهد، چگونه می‌تواند مردم را قانع کند.»

این استاد دانشگاه در بخش دیگر صحبت‌هایش با اشاره به ارتباط سازمانی دولت با ساختار رسانه‌ای کشور گفت: «اتفاق نامبارکی که افتاده این است که اغلب اینهایی که به صورت یک دست از دل رسانه، به حوزه اطلاع‌‌رسانی دولت رفته‌اند، رسانه‌های خودشان را به لحاظ محتوایی و حمایت از عملکرد دولت تقویت می‌کنند. اما پیش از این، رسانه‌ این‌گونه بود که اگر دیدگاه مخالفی داشت، می‌توانست رفتارها و عملکردهای دولت را به چالش بکشد، اما روابط‌عمومی که از داخل خود رسانه بیرون آمده و رسانه‌ها هم برای خودش است، دیگر چیزی را به چالش نمی‌کشد. امروزه نیازمند نظرات دوسویه و چندسویه در مواجهه با عملکرد دولت هستیم. رسانه موظف است که دیدگاه و نظر مردم را منتقل کند. نتیجه چنین چرخه بسته‌ای چیزی نیست جز اینکه ما اقلیت رسانه‌ای خواهیم داشت که یکسره آدم‌هایش را محدود می‌کند. این می‌شود که دیگر رسانه منتقد ندارید و مردم می‌بینند که رسانه واقعی نیست.»

ببران با تاکید بر تقویت رسانه‌های مستقل گفت: «در وضعیتی که رسانه برای ماندگاری خودش مجبور باشد مجیزگویی کند، دیگر نمی‌تواند حرف مردم را بزند. روابط‌عمومی هم که اصولا کاری نمی‌کند و کاری هم نمی‌تواند بکند. مردم مدتی صبر می‌کنند اما بعد از اینکه متوجه این چرخه بسته شدند، اعتمادشان به رسانه کم می‌شود. این رسانه‌ها حتی اگر حرف درستی هم بزنند باز هم چوپان دروغگو می‌شوند و مردم به آنها اعتماد نمی‌کنند.»

منبع: فرهیختگان